Pielęgniarki Caritas z syndromem i grawitacją.
Nie tylko z powodu nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia, które są świętem niesłychanej solidarności Boga z człowiekiem, ale także z poczucia sprawiedliwości, nie możemy szczędzić pochwał pod adresem pielęgniarek Stacji Opieki Caritas Diecezji Opolskiej. Ich postawa w czasie epidemii jest świetlanym przykładem miłości społecznej do wszystkich osób, które zostały dotknięte skutkami koronawirusa. Szczególnie dla pacjentów ciepiących w samotności, „siostry Caritas” są prawdziwymi nosicielami światła, nadziei i dobroci, które płyną z autentycznie „siostrzanego” serca. W Adwencie i tuż przed Bożym Narodzeniem kiedy epidemia osiąga apogeum, pielęgniarki Caritas, które odwiedzają swoich pacjentów świadczą o tym, że kto zmierza ku Bogu, nie oddala się od ludzi ale staje się im prawdziwie bliski.








W wywiadzie zatytułowanym „Światłość świata”, przeprowadzonym przez Petera Seewalda w 2010 r., papież Benedykt XVI stwierdził, że „bycie człowiekiem to wielka sprawa, to duże wyzwanie, z którym nie licuje banalność życia polegającego jedynie na byciu unoszonym przez nurt czasu. Podobnie jak nie przystoi mu stawianie tylko na wygodę jako lepszy sposób życia lub na przyjemność jako jedyną formę szczęścia. Musimy znowu poczuć potrzebę stawiania człowiekowi wyższych wymagań, które otwierają przed nim drogę do większego szczęścia.