Słowa, tej chyba najbardziej znanej piosenki Pawła Domagały, są dobrym mottem koncertu charytatywnego na rzecz powodzian, który odbył się we wtorek 19 listopada br. w auli Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu. 
Organizatorem koncertu była Caritas Diecezji Opolskiej. Gwiazdą wieczoru był Paweł Domagała, którego występ poprzedziła Magda Bereda.

Na widowni zasiadło blisko 650 osób. 150 darmowych wejściówek otrzymali przedstawiciele powodzian i wolontariuszy. Koncert był próbą „płodozmianu psychicznego” dla zmagających się z traumą kataklizmu powodzian. Darowaniem chwili wytchnienia, zmianą myśli i pokrzepieniem. Nagrodą i motywacją do dalszego działania dla wolontariuszy. Powodzianie wpadli w zbójeckie objęcia powodzi, która ich złupiła i odarła ze wszystkiego. Wolontariusze niczym samarytanin zobaczyli proszące o pomoc dłonie i usłyszeli ciche westchnienia pokrzywdzonych.

Od 30 października br. Caritas Diecezji Opolskiej przekazuje powodzianom pomoc finansową. Dla każdego z 2.136 poszkodowanych gospodarstw domowych przygotowano uśrednioną kwotę trzech tysięcy złotych. W sumie do powodzian trafi blisko 6,5 miliona złotych. Połowa kwoty pochodzi ze zbiórki, która na apel biskupa Andrzeja Czai została przeprowadzona przed kościołami diecezji opolskiej. Druga połowa została podarowana przez Caritas Polska ze zbiórki ogólnopolskiej. Podziałem pieniędzy zajmuje się 61 komisji w 61 parafiach dotkniętych kataklizmem. Komisjom przysługuje prawo różnicowania wsparcia w zależności od poniesionych strat.

Stały diakon oraz duszpasterz pogotowia ratunkowego pan Reiner Fleischmann z Regensburga / Ratyzbony jest równocześnie długoletnim członkiem Wspólnoty Maltańskiej.

Dzięki jego staraniom, w ubiegłym tygodniu do centralnego magazynu Caritas w Opolu-Winowie dotarło sto nowych osuszaczy. Nie trzeba dodawać, że właśnie na te urządzenia czekają nasi powodzianie najbardziej. Już następnego dnia po rozpakowaniu, 36 urządzeń trafiło do poszkodowanych w Głuchołazach. Kolejne osoby zgłaszają się po odbiór.

Panu Fleischmannowi serdecznie dziękujemy.

Był wielką postacią, ma ogromne zasługi dla Kościoła i choć żył ponad 1700 lat temu, znany jest przede wszystkim z drobnego szczegółu: połowę swego płaszcza oddal zmarzniętemu żebrakowi. Za to kochamy św Marcina, w tym chcemy Go naśladować.

Bardzo wiele Parafialnych Zespołów Caritas w Jego święto organizuje piękne wydarzenia: modlitwy w kościele (Święty Marcin był biskupem), procesje dzieci i młodzieży z lampionami, śpiewy a nawet występ orkiestry i oczywiście Św. Marcin - legionista na koniu. 
Całe wydarzenie wieńczy spotkanie i poczęstunek na słodko i gorąco przy ognisku.

Tak było właśnie w parafii Ostrożnica, w dekanacie Łany.

Drodzy Przyjaciele, Współpracownicy, 
dzisiaj mija 35 rocznica powołania do życia Caritas Diecezji Opolskiej.

Arcybiskup Alfons Nossol powołał naszą Caritas jako pierwszą w Polsce. Myślę, że to nie przypadek. To zobowiązanie. 
Nasze dzieła zasługują na szacunek. Działania są ważne ale można je zastąpić. Inni też mogą to robić. To czego nie można zastąpić to duchowość, Duch Chrystusa. Jako instytucja Jego Kościoła, czujmy się przez Niego zaproszeni, a nawet zobowiązani, aby nabywać Jego Ducha.

To zadanie na całe życie. Powinniśmy jednak nie ustawać. 
Tego Wam i sobie życzę.

Ks. dr Arnold Drechsler
Dyr. Caritas Diecezji Opolskiej

Działalność Parafialnego Zespołu Caritas w Racławicach Śląskich napawa dumą i zachęca do naśladowania.

Wczoraj rodziny powodzian otrzymały wsparcie w postaci cennych paczek z różnorodną pomocą. Dziękujemy wszystkim wolontariuszom za poświęcony czas i trud pomagania.

Już trzeci raz z rzędu, 3 listopada 2024 r. dzieci z parafii Jasiona modliły się i śpiewały wspólnie ze świętymi na popołudniowym nabożeństwie. W ten sposób pragnęły uczcić oktawę uroczystości Wszystkich Świętych. Dzieci przebrane za świętych, z radością i żarliwie prosiły o wstawiennictwo w niebie.
Nabożeństwo zostało przygotowane przez wolontariuszy Szkolnego Koła Caritas, przedszkole oraz dzieci Maryi wraz z S.M. Anuncjatą.

Dwie nieprzeciętne Agnieszki, opiekunki Szkolnych Kół Caritas z Raszowej i Żyrowej, przyjechały dzisiaj razem z 27 rewelacyjnymi wolontariuszami do magazynu Caritas w Opolu-Winowie. Od godziny 9 do 14 młodzież zapakowała 545 paczek dla powodzian (ok. 6 ton towarów).

Wydarzenie pokazało, że młodzi chcą czuć się potrzebni, chcą robić coś sensownego, angażować się wspólnie i piąć się na wyżyny. Pragną doświadczać czystej radości. Nie chcą wegetować i marnować czasu.  Nikt nie zapytał: a co ja będę z tego miał? czy to się opłaca?

Dzień Zaduszny łączy się z nauką o czyśćcu. Ta z kolei z prawdą o Sądzie Ostatecznym. Decydującym momentem Sądu będzie spotkanie z Chrystusem, Sędzią i Zbawicielem. To spotkanie będzie zarówno łaską (miłością) jak i sprawiedliwością. Sprawiedliwość jest ustanowiona ze stanowczością. Niemniej łaska (miłość) pozwala nam wszystkim mieć nadzieję. Motyw nadziei ma znaczenie w orędowaniu za zmarłymi.

Od początku chrześcijanie wierzyli, że mogą przyjść z pomocą zmarłym przez Eucharystię, modlitwę i jałmużnę. Wierzący w Boga są przekonani, że miłość może dotrzeć aż na tamten świat, że jest możliwe wzajemne obdarowanie. To przekonanie jest pocieszeniem.     

Któż z nas nie pragnąłby, aby do jego bliskich, którzy odeszli na tamten świat dotarł znak dobroci, wdzięczności czy też prośba o przebaczenie? Istnieje głęboka komunia między naszymi istnieniami. Nikt nie żyje sam. Nikt nie grzeszy sam. Nieustannie w moje życie wkracza życie innych: w złym jak i w dobrym. W splocie istnień moje podziękowanie, moja modlitwa za drugiego człowieka, mogą stać się niewielkim etapem jego oczyszczenia. Nigdy nie jest za późno, aby poruszyć serce drugiego i nigdy to nie jest bezużyteczne.

Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytać się jedynie: jak mogę zbawić siebie samego? Powinniśmy również pytać siebie: co mogę zrobić aby inni zostali zbawieni? Wówczas robię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia. (myśli z encykliki Papieża Benedykta XVI, Spe salvi)

Dzisiaj czcimy niezliczoną rzeszę ludzi, którzy na swoich różnych drogach życia doszli do świętości. Choć dzieli ich bardzo wiele, łączy ich jedno: byli naśladowcami Boga, Jego przyjaciółmi.

Czas powodzi jest z pewnością czasem świętych; nie tych wyniesionych na ołtarze i otoczonych aureolą. Świętych, którzy spieszyli z pomocą tym, którzy wpadli w zbójeckie objęcia powodzi i zostali odarci ze wszystkiego. Świętych, którzy karmili głodnych, ubierali pozbawionych odzieży, pocieszali płaczących …

Święci są w niebie ale także pośród nas. Spotkać ich to doświadczyć przedsmaku nieba, jego piękna, radości. 

Można się zastanawiać dlaczego święci są blisko ludzi? Odpowiedź chyba jest prosta - bo są blisko Boga, Bóg jest w nich.